PERGINYA SEORANG INSAN YANG BERGELAR SAHABAT...

assalamualaikum dan salam sejahtera buat followers CONTENGAN HATI dan buat sesiapa saja yg singgah di blog saya....

kisah yang akan coretkan kali ini agak panjang..

sape yang sudi baca,silakan..

dan hargailah sahabat selagi dia masih ada...

kisah kali ni tentang persahabatan yg setia hingga hujung nyawa..

hari ini 1.9.2013...

genap sebulan pemergian arwah sahabat saya...arwah meninggal pada 1.8.2013 bersamaan 23 ramadhan..

bermakna sebulan jugak  jiwa sy seolah pergi bersama dia...

sayu dan sedih hati ini hanya Yang Maha Kuasa mengerti...

arwah adalah sahabat sy sejak dari zaman kanak-kanak lagi..

kami main  bersama,membesar bersama-sama...

dulu kami,

→sy,ema,ila,ju,nija,geng rapat kat kampung..

kalau bermain mesti cukup geng..

tapi biasalah,zaman kanak2..

gaduh-baik-gaduh-baik..

perkara normal sbg kanak-kanak..

dan saya sbg sy paling tua dlm geng kami ni,

saya lah paling kuat membuli...

dan arwahlah antara org yg selalu kena buli dgn saya..

sbb arwah seorang yg sgt manja..

tapi sebetulnya,dia mempunyai hati yg lembut...

tapi,sejak meningkat remaja,

kami tak lagi bergaduh..

hubungan bertambah baik...

maklumlah,dah matang sikit...

keluar bersama-sama..

hari cuti,lepak sama-sama...

tak ade dah lah nakgaduh2,nak dengki2..

semua perangai masa kecik dah hilang..

paling sweet antara kami adalah arwah dan ema..

sbb diorang sebaya..

sekolah same2..

dari darjah 1 sampai form 5 diorang sekelas..

rapat dah macam adikberadik..

takdir dan jodoh mereka,

masuk matrik pun sama2 di matrikulasi yang sama di Gambang..

dpt pulak bilik yg berdekatan..

satu aras je..

masa kat matrik,

ema demam..

arwah sanggup berjaga malam sbb temankan ema walhal esoknya arwah ada exam..

baik kan arwah..?

dan jasa itu lah yg ema ingat sampai saat ini...

habis matrik,

ema sambung belajar di UNISZA dan arwah ke UTM Skudai..

6 bulan je ema kt UNISZA,then dia dapat sambung study ke Kolej Kejururawatan Kubang Kerian..

arwah 4 tahun di UTM skudai..

saya dan ema pernah melawat arwah kt UTM Skudai..

kenangan itu jgk kami still igt sampai skrg...

arwah bwk pergi masuk hostel die sambil mkn sushi...

lepas masing-masing habis study,

ema dpt kerja kat HKL,

arwah dpt kerja kat Shah Alam sbg Engineer..

dpt duk dekat2 semula ema & arwah..

balik kampung pn sama2..

masa masing2 study,still rapat jugak sbb rumah dekat2..

tp waktu sering membataskan..

jumpa pun time cuti dan hari raya...

sya,ju dan nija still rapat..

tp sejak nija yg terlbih dahulu bergelar isteri org,

perhubungan agak terbatas..

ju pulak smbung study kat kelantan..

jd sy byk habiskan masa dgn ema dan arwah...

ingat lagi,

masa filem ombak rindu tgh hot kat panggung,

sy ajak arwah gi tgk..

hanya kami berdua sbb masa tu masing2 sibuk..

ema kerja..

ju study..

nija keluar dgn suami dia,.

so,tinggal kami je free..

saya masa tu sbb cuti sekolah..

free aje la..

kami pergi naik motor..

arwah yg bawak..sy bonceng je kat belakang...

lawak sgt...

boleh pulak kami tersesat..

nasib baik nija dah tolong belikan tiket utk kami..

sampai2 je terus masuk panggung..

habis je movie tu,kami nak keluar tp boleh pulak kami nak keluar dekat pintu masuk tadi..

jakun!

sbb,kami tak pernah masuk pawagam!

dan tiket tu saya yg pegang,.

sy simpan lam kotak yg sy simpan duit syiling..

baru2 ni,

sy nak masukkan syiling dalam kotak tu,then

nampak tiket tu...

ya Allah,berderai air mata ni...

sedih sgt..

hati ni rindu sgt kat arwah.......

sungguh,sy tak sangka benda ni boleh terjadi kat dia..

9.4.2013,

arwah demam..masa tu sy pun demam jugak..

tp sy demam biase..

arwah,diagnoisis doktor ckp arwah menghidap LEUKIMIA..

Ya Allah,

terkejut sgt masa tu...

arwah masuk wad kat KPJ..

then discaj..

baru je kuar,arwah demam  lagi..

kali ni kt hospital serdang..

saya tak dapat melawatt arwah sbb masa tu sy keje..

ema je yg berpeluang melawat arwah..

saya pulak hanya berbual dan bertanya khabar melalui telefon..

masa ema melawat arwah,arwah tanya ema

"ema,aku akan mati ke nanti?"

lepas tu,arwah minta di transferkan ke hospital kuantan..

lebih dekat dgn keluarga..

lebih2 lagi,lebih dekat dgn mak arwah..

masa arwah dah transfer ke HTAA,

sy sempat melawat arwah kat sana.. 

sy pergi dgn ema..

ema bwk coklat yg ada tulis 'Get Well Soon' ngan buah durian belanda..

sbb org cakap durian belanda dapat bunuh sel2 kanser..

sy beli air durian belanda,biskut2 dan buah2 je...

2 bulan lepas tu arwah discaj..

arwah rehat kat rumah..

masa arwah kat rumah,setiap kali saya balik kg,sy gi jenguk arwahh..

sy ajak family sy sekali..

last jumpa arwah masa cuti sekolah bulan 6..

sy ngan ema gi umah arwah..

kami duk sembang2...

dia tunjuk report dia,ubat2 dia kat kami..

tp sy tak reti sgt..

ema la yg byk explain kat dia..

lepas tu,

kami masing2 kerja mcm biasa.

arwah pun dah mula kerja..sebulan je kot arwah sihat..

hari ke-3 puasa,arwah demam balik..

masuk hospital balik..

transfer ke hospital kuantan balik...

hari demi hari keadaan arwah teruk..

arwah dah start kemo..

masa arwah masuk hospital kali ke-2 ni,

sy tak sempat pun pergi melawat arwah sbb sy kerja..

ms malam yg ke 22 ramadhan,

sy mimpikan arwah...

dlm mimpi tu arwah cakap,

dia minta tolong saya belikan  dia ubat sbb ubat dia dah habis..

sy pergi lah carikan ubat utk dia tp takjumpa2..

bangun pagi esoknya,hari selasa,

sy rasa rindu sgt kat arwah..

ema call saya kata arwah sesak nafas..

sy call adik dia,adik dia ckp arwah sesak nafas and doktr tgh pam oksigen kat arwah..

arwah ditempatkan di ICU..

ema pun demam jugak masa tu..

dia pun dimasukkan ke hospital sebab demam..

bila dia discaj,

die terus ambik cuti untuk balik jumpa arwah..

saya susah sikit nak minta cuti sbb kekurangan kakitangan..

ema cakap,masa dia kat kl lg,hati dia tak putus berdoa moga dia sempat bertemu arwah..

hati dia duk cakap "ila,tunggu aku..ila,tunggu aku..."

berulang2 kali cakap ayat tu...

pukul 11 mlm dia betolak dari kl..

ema tumpang abg kandung arwah..

dari kl dia terus ke hospital..

sampai2 kat hospital mulanya nurse tak bagi masuk tapi puas merayu dpt jgk lah masuk..

ema tggu arwah bersama2 dgn mak,kakak n adik arwah...

mlm tu diorg bc kan Yaasin tuk arwah..

mlm tu jugak saya tak dpt tidur lena..

berbalas mesej dgn ema sbb nak tahu perkembangan arwah..

serius,masa tu sy berharap sgt arwah sembuh balik..

sy bangun buat solat hajat dan doakan moga arwah sembuh balik..

 sy bacakan Yaasiin utk arwah..

masa subuh tu,ema mesej..dia cakap keadaan arwah agak tenat..

dia cakap kat saya, berdoalah andai Allah nak ambil arwah,

permudahkanlah jalannya...hari ni hari khamis..mlm td mlm 23 ramadhan..

hari yg baik,bulan yg baik...

lepas ema cakap macam tu terus air mata jatuh berderai..

sy tahu,sy tak boleh lagi doakn arwah sembuh..

sy tahu,sy seolah tiada lagi harapanutk sy doa arwah sembuh..

jadi,sy kene redha kalau Allah nak ambil semula arwah..

sy bacakan Yaasin tuk arwah..berdoa tuk arwah..

bc yaasin pun sambil nangis2..

kat tempat kerja,sy sentiasa pegang handphone..

sbb sy tak nak miss apa2 perkembangan tentang ila..

pukul 10.00 pagi,waktu rehat..

nija,ema,ain,call saya cakap arwah tgh tenat..

pukul 10.42 pagi,saya baru je bangun dari tempat duduk utk jumpa bos..

sy nak minta cuti dgn bos..

baru je bangun,mesej dr ema masuk..

"ila dah tak de.."

masa tu laju je air mata jatuh...

terus sy berlari pergijumpa bos,menangis2 dpn bos..

baru bos bagi cuti...

tapi,arwah dikebumikan pd hari khamis slepas asar..

sedih dan terkilan sbb sy tak ada rezeki utk menatap wajah arwah buat kali terakhir..

dan perasaan terkilan tu sy rasa sampai skrg..

masa on the way,masa tu bulan puasa..

sy hanya berbuka dgn seteguk air dan sepotong roti..

sy balik sy jumpa ema..mata dia bengkak sgt2..

dia sedih sgt2 sbb dia dah kehilangan insan yg paling dia syg selepas family..

kami nangis sama2..

hari tu kami tak ada selera langsung nak mkn..

padahal satu hari suntuk berpuasa..tp tak rasa lapar..

pg2 esoknya sy pergi ke kubur arwah..

sayu dan sedih sgt2 bila sampi kat kubur..

 lepas balik dari kubur,sy pergi rumah arwah..

bila mak arwah nampak sy terus die peluk saya dan menangis..

sy menangis lagi masa tu..

adik dia dtg kat sy,

adik dia cakap,jgn la menangis..jgn seksa arwah..

lepas tu,ada kwn arwah dtg..

dia nakg ke kubur arwah..

dia ajak kami temankan dia..

bayangkan masa tu pukul 12.00 tengah hari

tapi tak rasa pun panas...

mendung pun tidak..

redup je..

masa tgh bc yaasin tu,rs angin sepoi2 meniup kt muka..

syahdu sgt..rasa tenang je duk kat kubur arwah..

hari ni genap sebulan arwah pergi..

tp sampai skrg sy rasa arwah maasih ada..

dulu sy pernah dirundung sedih bila putus cinta.

tp,kali ni sy rasa inilah perasaan yg paling sedih sy alammi..

sedih kehilangan seorang sahabat lebih pedih drpd kehilangan cinta..

buat yg masih ada sahabat,

hargailah dia selagi dia masih ada..

sbb bila ia dah pergi kita rasa terlalu singkat masa kita bersamanya

walapun dah berpuluh tahun kita hidup bersama dia..

antara kami,

hanya ema yang bertuah..

yang ada dgn arwah sampai arwah menghembuskan nafas buat kali terakhir..

dan inilah kali kali pertama depan mata saya sendiri

saya menyaksikan kisah persahabatan yang sejati setia hgga hujung nyawa,,,,

semoga arwah ditempatkan dalam kalangan org beriman..

semoga Allah mencucuri rahmat ke atas rohnya..

Al-Fatihah buatmu sahabatku tercinta..

tenanglah kamu di sana..

kami disini akan tetap menyayangi dan mengingatimu sampai bila2..

kami terlalu merinduimu,sahabat.......

sahabat untuk selamanya..

sekali bersahabat,selamanya dijiwa....

*untuk entri yang akan dtg,sy akan cerita

detik2 kematian arwah yg sgt mudah yg boleh dijadikan iktibar utk kita semua..